Autor: MSz

Mateusz Rawski z Katedry Żywienia Zwierząt i Gospodarki Paszowej jest kolejnym beneficjentem grantów przyznawanych w ramach konkursów Preludium organizowanych przez Narodowe Centrum Nauki. Gratując sukcesu poprosiliśmy Mateusza o krótki wywiad:

Otrzymałeś projekt badawczy w ramach konkursy PRELUDIUM, przeznaczony dla osób rozpoczynających karierę naukową. Jaka tematyka zostanie w nim podjęta i jak długo będzie trwał?

Jest to projekt dotyczący zastosowania preparatów probiotycznych w dietach żółwi wodno-lądowych jako czynników modulujących ich endogenną mikroflorę jelitową i rozwój układu pokarmowego, jego czas trwania jest przewidziany na maksymalną długość grantów w ramach konkursu PRELUDIUM czyli 36 miesięcy.

Za którym razem się Tobie to udało i jak myślisz dlaczego?

Sam jestem tym bardzo zaskoczony, ale za pierwszym razem. O powody myślę, że warto by zapytać recenzentów, ale wydaje mi się, że kluczową rolę odegrał interdyscyplinarny charakter wniosku gdyż łączy on w sobie zagadnienia dotyczące zootechniki, herpetologii, mikrobiologii, weterynarii i medycyny.

Jakie korzyści dla doktoranta widzisz w uzyskaniu własnego grantu?

Przede wszystkim jest to możliwość podniesienia wartości naukowej własnej pracy doktorskiej, rozszerzenia jej zakresu o nowe doświadczenia i techniki. Dodatkowo jest to możliwość zdobycia doświadczenia w prowadzeniu projektu co wydaje mi się bardzo znaczące przy uzyskiwaniu przyszłych dotacji. Poza tym wartością dodaną do projektu można nazwać znaczną ilość punktów uzyskiwanych przy staraniu się o stypendia przyznawane za kierownictwo w grancie.

Jak przebiega pisanie wniosku o grant?

Z pewnością jest to niemały wysiłek i przede wszystkim nie można go rozpoczynać na tydzień przed terminem złożenia wniosku. Okres od ogłoszenia konkursu do jego zamknięcia wynosi trzy miesiące i już w tym czasie warto mieć napisany plan ramowy na którym dalej się opieramy. Gdy jest już pomysł i szkic należy możliwie często i z wieloma osobami konsultować treść powstającego dokumentu, aby ustrzec się błędów formalnych i merytorycznych.

Dlaczego w swojej pracy naukowej podjąłeś się zagadnień związanych z mikroflorą przewodu pokarmowego żółwi?

Wpływ na to miało kilka czynników, ale myślę że kluczowym jest fakt, iż zajmuję się tymi zwierzętami hobbystycznie. Jak większość terrarystów zaczynałem od utrzymywania żółwi czerwonolicych, a obecnie w moim polu zainteresowania są żółwie bokoszyjne z Afryki i Indonezji, spośród których udaje mi się rozmnażać Pelomedusa subrufa a w ostatnich miesiącach pozyskać wyklute w niewoli osobniki krytycznie zagrożonego wyginięciem gatunku Chelodina mccordi. W trakcie jednego ze spotkań Koła Naukowego Zootechników i biologów tematyka związana badaniami dotyczącymi gadów trafiła na przychylność dr hab. Damiana Józefiaka i prof. dr hab. Andrzeja Rutkowskiego dzięki czemu przez okres 3 lat wraz z gronem studentów zootechniki, biologii i biotechnologii prowadziliśmy szereg badań związanych z zagrożeniami mikrobiologicznymi i wieloma innymi aspektami utrzymania zwierząt amatorskich, a ich wyniki były prezentowane na wielu konferencjach od szczebla wydziałowego do międzynarodowego.

Czy żółwie są tematem dla zootechnika?

Według mnie szufladkowanie swojej pracy naukowej i uznawanie, że określone gatunki zwierząt do niej się „nie nadają” nie jest dobrą strategią. Należy być otwartym nie tylko na nowe techniki badawcze niekiedy „dzielące włos na czworo”, ale i na niezbadane wcześniej obszary nauki. Co prawda moim obecnym polem zainteresowania są gady, ale główną dziedziną, którą się zajmuję, i dającą podstawy ku tej pracy jest żywienie zwierząt, gdzie nawet w obrębie zwierząt gospodarskich trzeba być bardzo elastycznym. Dodatkowo zagadnienia związane z gatunkami domowymi i amatorskimi również są szybko rozwijającą się gałęzią zarówno przemysłu paszowego jak i nauki. A o tym ile w przypadku gadów jest jeszcze do zrobienia, może świadczyć publikacja z przed około dwóch tygodni w periodyku Zootaxa. Zbadano w niej różnorodność genetyczną jednego z afrykańskich gatunków żółwi – Pelomedusa subrufa, w konsekwencji czego z jednego, niepodzielnego wcześniej taksonu wyszczególniono 10 gatunków i nowe grupy kandydujące do tego miana. Skoro w kwestii takiej jak systematyka kręgowców jest jeszcze szerokie pole do badań, to co dopiero w przypadku praktycznie niepoznanej mikroflory jelitowej żółwi…

Jakie działania poradził byś doktorantom, którzy również chcą startować w tego typu konkursach?

Myślę, że prawidłowe podejście do pisania wniosków o stypendia, granty i wszystkie inne formy wsparcia swojej pracy scharakteryzował w krótkim filmiku już Paweł Kołodziejski przy okazji otrzymania Stypendium Ministra. Trzy kluczowe elementy w trakcje jego powstawania to: dobry pomysł, możliwie szybkie rozpoczęcie pisania a także wsparcie opiekuna naukowego i innych osób z większym doświadczeniem.

Maria Grześ obroniła pracę doktorską 9 maja 2014. W rozprawie doktorskiej „Polimorfizm regionów regulatorowych genów kandydujących dla otłuszczenia świni – związek z poziomem transkryptów i zmiennością wybranych cech produkcyjnych” szeroko opisała rolę genów FASN oraz INSIG2. Nie byłoby to możliwe bez opanowania szeregu trudnych technik genetyki molekularnej. Po profesjonalnej obronie dr Maria Grześ odbiera gratulację od promotora – prof.  Marka Świtońskiego.

W czwartek 26 marca 2014 odbył się charytatywny mecz koszykówki studenci-nauczyciele. Zwycięska drużyna nauczycieli wzmocniona siłami Studium Doktoranckiego (Paweł Kołodziejski i Maciej Orsztynowicz) dała pokaz skuteczności w obronie. Dla zwycięzców, przegranych i kibiców odbyły się koncerty z udziałem basisty Bartosza Kierończyka (na zdjęciu) i aukcja. Głównymi zwycięzcami byli jednak organizatorzy, a wśród nich Samorząd SD z przewodniczącą Anitą Zaworską i Kingą Gwóźdź.