Rysiu Walkowiak 1952 - 2020
30.06.2020
Nasz kolega i przyjaciel Rysiu Walkowiak 1952-2020.
To jest niepojÄ™te, że można tak nagle nas opuÅ›cić. W naszej Katedrze od zawsze panowaÅ‚a i panuje atmosfera rodzinna. Na poczÄ…tku jako mÅ‚odzi adepci nauki, realizujÄ…cy siÄ™ naukowo i dydaktycznie, wspólnie spÄ™dzaliÅ›my czas nie tylko na uczelni ale i poza niÄ…. NawiÄ…zywaÅ‚y siÄ™ przyjaźnie, wspólne wypady w góry, wyjazdy do stadniny koni, odwiedziny w zakÅ‚adach doÅ›wiadczalnych, spotkania w domach, wspólne Å›piewanie i tu prym wiódÅ‚ Rysiu. PiÄ™kny gÅ‚os, wyszkolony przez wieloletnie Å›piewanie w chórach, zawsze gotowy do zaintonowania kolejnej pieÅ›ni. ByliÅ›my zawsze razem, przyjaźni i pomocni, w radoÅ›ciach i smutkach, najpierw zwiÄ…zanych z narodzinami dzieci, ich edukacjÄ…, komuniami, Å›lubami, a potem narodzinami wnuków. WnuczÄ™ta to radość i pociecha. Rysiu dzieliÅ‚ czas pomiÄ™dzy pracÄ™ i wnuczki. MiaÅ‚ oczywiÅ›cie inne zajÄ™cia, jak podróże, o których opowiadaÅ‚ z pasjÄ…, ale wnuczki to byÅ‚ jego priorytet. We wrzeÅ›niu przeszedÅ‚ na emeryturÄ™, choć jeszcze nie chciaÅ‚ siÄ™ rozstać z pracÄ… i przyjÄ…Å‚ wykÅ‚ad i ćwiczenia z Matematyki na Ochronie Åšrodowiska w semestrze zimowym, które zakoÅ„czyÅ‚ w lutym egzaminem. ByÅ‚ zadowolony, pod koniec kwietnia cieszyÅ‚ siÄ™ wraz z żonÄ… MajkÄ… z narodzin wnuczki. Nagle odszedÅ‚, bez sygnaÅ‚ów, tak po prostu.
Maria Kozłowska
