zaloguj siÄ™   |    mapa strony   |
RSS
SmodCMS

  1. Rok 1919

11 listopada 1918 roku powstaÅ‚a Komisja Organizacyjna Uniwersytetu Polskiego w Poznaniu pod przewodnictwem ówczesnego prezesa PoznaÅ„skiego Towarzystwa PrzyjacióÅ‚ Nauk Heliodora ÅšwiÄ™cickiego. Utworzony w Wielkim KsiÄ™stwie PoznaÅ„skim Uniwersytet otrzymaÅ‚ nazwÄ™ Wszechnicy Piastowskiej. Otwarcie Uczelni nastÄ…piÅ‚o 7 maja 1919 roku. W 1920 roku zmieniono nazwÄ™ Uczelni na Uniwersytet PoznaÅ„ski. W okresie miÄ™dzywojennym Uniwersytet ksztaÅ‚ciÅ‚ studentów na piÄ™ciu wydziaÅ‚ach w zakresie: prawa, ekonomii, humanistyki, matematyki, nauk przyrodniczych, rolnictwa, leÅ›nictwa oraz medycyny. OtrzymywaÅ‚ tu dyplom co dziesiÄ…ty absolwent szkóÅ‚ wyższych w Polsce.

Dr Heliodor ÅšwiÄ™cicki od samego poczÄ…tku byÅ‚ gorÄ…cym rzecznikiem zorganizowania studiów rolniczych na Uniwersytecie. Projekt ten zyskaÅ‚ również peÅ‚ne poparcie Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W ramach Komisji Organizacyjnej Uniwersytetu Polskiego w Poznaniu powoÅ‚ano KomisjÄ™ Wyższej SzkoÅ‚y Rolniczej. W 1918 roku, Heliodor ÅšwiÄ™cicki nawiÄ…zaÅ‚ kontakty z prof. BronisÅ‚awem Niklewskim. Profesor Niklewski staÅ‚ siÄ™ gÅ‚ównym twórcÄ… WydziaÅ‚u Rolniczo–LeÅ›nego przy Uniwersytecie PoznaÅ„skim. W 1919 roku objÄ…Å‚ KatedrÄ™ Botaniki na Wydziale Filozoficznym ówczesnej Wszechnicy Piastowskiej.

W przeciwieÅ„stwie do stanowiska Komisji Uniwersyteckiej, Izba Rolnicza byÅ‚a zwolenniczkÄ… zorganizowania studiów rolniczych w Bydgoszczy, w poniemieckim Instytucie Agronomicznym. Stanowisko to popierali wÅ‚aÅ›ciciele ziemscy, którzy podkreÅ›lali, że należy mieć na uwadze potrzeby praktycznego rolnictwa. Chcieli oni, aby w okresie dwóch lat przygotować fachowców do dziaÅ‚alnoÅ›ci praktycznej. W Bydgoszczy zostaÅ‚a utworzona Akademia Rolnicza z dwuletnim programem nauczania.

DziÄ™ki staraniom BronisÅ‚awa Niklewskiego oraz Heliodora ÅšwiÄ™cickiego, w dniu 6 sierpnia 1919 roku podjÄ™to decyzjÄ™ o powoÅ‚aniu trzeciego wydziaÅ‚u Uniwersytetu: WydziaÅ‚u Rolniczo–LeÅ›nego. WydziaÅ‚, który byÅ‚ podzielony na dwie sekcje: rolniczÄ… i leÅ›nÄ…, rozpoczÄ…Å‚ swojÄ… dziaÅ‚alność w dniu 1 października 1919.

WydziaÅ‚ Rolniczo–LeÅ›ny zostaÅ‚ umiejscowiony na SoÅ‚aczu w niewielkim dworze. W niedÅ‚ugim czasie zakupiono budynki willowe przy ulicy Mazowieckiej i WoÅ‚yÅ„skiej i przeznaczono je na lokale dla katedr i zakÅ‚adów oraz na mieszkania dla profesorów. PowstaÅ‚y również pierwsze obiekty doÅ›wiadczalne w folwarkach SoÅ‚acz i GolÄ™cin.

Przez pierwsze trzy miesiÄ…ce dziekanem WydziaÅ‚u byÅ‚ Karol Malsburg, zootechnik, kierownik Katedry Ogólnej Hodowli ZwierzÄ…t, profesor Akademii Rolniczej w Dublanach i WydziaÅ‚u Rolniczego Politechniki Lwowskiej. Po Jego wyjeździe do Lwowa dziekanem zostaÅ‚ prof. BronisÅ‚aw Niklewski, fizjolog roÅ›lin, gÅ‚ówny organizator WydziaÅ‚u. OsobÄ…, która Å‚Ä…czyÅ‚a tradycje Wyższej SzkoÅ‚y Rolniczej w Å»abikowie oraz Uniwersytetu PoznaÅ„skiego byÅ‚ profesor Józef Rivoli, pierwszy prodziekan, a równoczeÅ›nie twórca sekcji leÅ›nej WydziaÅ‚u, profesor honorowy geografii leÅ›nictwa i ogólnej hodowli lasu.

W okresie miÄ™dzywojennym WydziaÅ‚ Rolniczo–LeÅ›ny skÅ‚adaÅ‚ siÄ™ z 27 katedr. Najbardziej znani profesorowie tego okresu to, oprócz już wymienionych, prof. Karol Malsburg, którego tematykÄ… badaÅ„ byÅ‚o pochodzenie i systematyka bydÅ‚a, owiec, koni, prof. Wiktor Schramm, którego problematyka badawcza skupiaÅ‚a siÄ™ wokóÅ‚ ekonomiki rolniczej, prof. Zygmunt Moczarski – kierownik Katedry Ogólnej Hodowli ZwierzÄ…t, prof. Zygmunt PietruszczyÅ„ski – kierownik Katedry Ogólnej Uprawy Roli, prof. StanisÅ‚aw Runge – kierownik ZakÅ‚adu Weterynarii Rolniczej, czy też prof. Kazimierz Terlikowski – kierownik Katedry Gleboznawstwa. Szczególne zasÅ‚ugi w zakresie utworzenia przy Uniwersytecie Studium LeÅ›nego mieli profesorowie Józef Rivoli – kierownik Katedry Geografii LeÅ›nictwa i Ogólnej Hodowli Lasu, prof. Tadeusz Wielgosz – kierownik Katedry Dendrometrii i Statystyki LeÅ›nej, prof. Julian Rafalski – kierownik Katedry Inżynierii LeÅ›nej i Budownictwa LeÅ›nego oraz prof. Aleksander Kozikowski – kierownik Katedry Ochrony Lasu.

Ponieważ kryzys gospodarczy w latach 1929–1935 hamowaÅ‚ rozwój rolnictwa, a równoczeÅ›nie ceny surowców rolnych spadÅ‚y poniżej opÅ‚acalnoÅ›ci ich produkcji, w 1933 roku WydziaÅ‚owi Rolniczo–LeÅ›nemu obok znacznych ograniczeÅ„ finansowych groziÅ‚a nawet likwidacja Sekcji LeÅ›nej.


ŹródÅ‚a

  1. Broda J. (1970): Historia Studiów Rolniczych i LeÅ›nych w Poznaniu w latach 1919-1969, Dzieje Akademickich Studiów Rolniczych i LeÅ›nych w Wielkopolsce w latach 1919-1969, PoznaÅ„
  2. CaliÅ„ski T. (1982): Zarys historii akademickich studiów rolniczych i leÅ›nych w Poznaniu i tradycji naukowych Akademii Rolniczej w Poznaniu. Odczyt wygÅ‚oszony w styczniu 1982 na spotkaniu z nauczycielami akademickimi Akademii Rolniczej w Poznaniu
  3. Rutkowski M., Potok A. (1981): WydziaÅ‚ Rolniczy: Geneza Akademickich Studiów Rolniczych w Poznaniu. 60 lat Akademickich Studiów Rolniczych i LeÅ›nych w Poznaniu, Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu, tom specjalny CXXXV, PoznaÅ„
  4. Księga Pamiątkowa Miasta Poznania (1929): Dziesięć Lat Pracy Polskiego Zarządu Stołecznego Miasta Poznania, Nakładem Magistratu Stołecznego Miasta Poznania

Opracowała: Małgorzata Graczyk

Wersja do druku